prywatna kolekcja zdjęć portretowych
prywatna kolekcja zdjęć portretowych
Wciąż kombinuję – jak przechowywać szklane negatywy? Wiem, że są specjalne koperty, pudełka itd., ale ja nie ma muzealnego budżetu! Muszę zmontować sobie jakieś sprytne, drewniane pudełeczko z przegródkami, trochę jak na preparaty mikroskopowe. (więcej…)
To chyba praca wędrownego fotografa… (więcej…)
Negatywy są o tyle ciekawe, że widać na nich chyba nieco więcej, niż na odbitkach. Tak mi się wydaje, skoro kadr obejmuje więcej, niż tylko to, co mieści się w obrysie tła… (więcej…)
Spójrz mi w oczy! (więcej…)
Zakładam, że tak wyglądały owoce pracy wędrownych fotografów. Jak na warunki polowe – nieźle! (więcej…)
Jakiś czas temu na starociach widziałem stereoskop, ale… no cóż – nie kupiłem. Może trzeba było, bo na fotoplastykon na pewno mnie nie stać. (więcej…)
Co jest źródłem stylu, gdzie jest krynica mocy?
Kocyk ryju, trzeba zawsze mieć kocyk!
Łona, „Kocyk” (więcej…)
I poligonowe warunki, i retusz wskazują bardziej na fotoamatora, niż na wędrownego profesjonalistę. (więcej…)
Wielki format szklanego negatywu i plenerowe światło nie pomogły – ostrość idealnie ustawiona na krzewie w tle… (więcej…)
Podobno XIX wiek… Zaczynam poszukiwania! (więcej…)
Czapki mundurów polowych z „bączkiem” są chyba pruskie, szklane negatywy pochodzą z okolic miejscowości Poniec w Wielkopolsce. Te bardziej „ludowe” przyodziewki pań wydają się potwierdzać tę lokalizację… Ale które to lata? Druga dekada XX wieku? (więcej…)