Pokazuje: 1 - 2 of 2 WYNIKÓW
Łukasz Dobrzański - autoportret
o fotografii

Łukasz Dobrzański – wspomnienie pośmiertne

Ktokolwiek przyjmował udział lub też interesował się nieco rozwojem fotografii amatorskiej, temu nie może być obcem nazwisko ś. p. Łukasza Dobrzańskiego. Zmarł, mając przeto lat 45, więc wtedy, gdy nabyte doświadczenie, wsparte wrodzonem umiłowaniem piękna i pracy mogło mu wróżyć jaknajlepiej na przyszłość. Urodzony w Warszawie, w r. 1804, syn Józefa, obywatela ziemskiego, po ciężkiej i długotrwałej chorobie zakończył on życie w Krakowie d. 6 września r. b.

Każdy, kto jest prawdziwym znawcą i miłośnikiem postępowego kierunku, do jakiego zdąża dzisiejsza sztuka fotograficzna, pojmie tę niepowetowaną stratę dla naszej sztuki fotograficznej. Po ukończeniu początkowycli nauk w Krakowie, zmarły wstąpił na wydział medyczny wszechnicy Jagiellońskiej. Lecz nic było mu przeznaczonem ukończyć jej. Słaby organizm Dobrzańskiego nie znosił uciążliwej pracy, nieodłącznej towarzyszki przyszłego medyka, i dla tego też, korzystając z wydarzonej sposobności, w r. 1893, opuścił on piąty kurs uniwersytecki i jako towarzysz i opiekun chorego, który szukał pomocy południa, udał się do Egiptu, rad, iż tam nabędzie sił nowych do dalszych usiłowań. (więcej…)

Łukasz Dobrzański - autoportret
o fotografii

Łukasz Dobrzański – sylwetka

Łukasz Dobrzański jest fotografem z temperamentu. Gdybym się wogóle nie bał słów wielkich, powiedziałbym poprostu, że w roboty swoje fotograficzne wkłada duszę całą. Nie wyda się to bynajmniej przesadą temu, kto go widział kiedykolwiek przy pracy. Dobrzański, stanąwszy przy aparacie wobec motywu, który go zainteresuje, jest jakby w szczególniejszem podnieceniu. Pracuje z zapałem, z furyą,— powiedziećby można — i istotnie, w zdjęcia swoje wkłada całą swoją pasyę, całe poczucie piękna, cale rozmiłowanie się w przyrodzie. (więcej…)